Ευθύνη

Η λέξη «ευθύνη» και μάλιστα ατομική, ακούγεται πολύ στις μέρες μας. Ακούγεται με θετική χροιά, από πολλά στόματα που παροτρύνουν συνεχώς τους ανθρώπους να πάρουν την ευθύνη του εαυτού τους ....ατομικά, για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος υγείας, βελτιώνοντας έτσι και την κατάσταση συλλογικά . Δεν ηχεί στα αυτιά κανενός περίεργα, δεν αντιδρά κανείς υπερφίαλα, δεν συναντά αντίσταση η παρότρυνση αυτή, δεν εκλαμβάνεται ως θυσία αλλά ως προσωπική συνειδητή επιλογή . Αν όλοι λάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας θα προστατεύσουμε πρώτα εμάς τους ίδιους και έπειτα τους συνανθρώπους μας. Κι αναρωτιέται κανείς ... πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν αυτό το κάναμε συνέχεια, αν πάντα ήμασταν σε επαφή με τον εαυτό μας και αναλαμβάναμε την ευθύνη των πράξεων και επιλογών μας, των ανθρώπων που θελουμε πραγματικά δίπλα μας, των «λαθών» και συμπεριφορών μας (παρελθοντικών ή μη). Πόσο ήρεμα και όμορφα θα κυλούσε η ζωή μας αν σταματούσαμε να κατηγορούμε τους άλλους για ό,τι μας συμβαίνει, αν οι κατακρίσεις δεν αποτελούσαν μέρος της καθημερινότητας μας, αν παίρναμε συνειδητά στα χέρια μας την κατάσταση της δικής μας ζωής, αν η εγωπάθεια μας δεν ξεχείλιζε παρασέρνοντας τον έναν και μοναδικό παράγοντα της προσωπικής μας ευτυχίας, την προσωπική μας ευθύνη . Πόσο πιο ολοκληρωμένες και ελεύθερες υπάρξεις θα γινόμασταν αν φτάναμε στην ενηλικίωση (ανεξάρτητα από την ηλικία μας) παίρνοντας την ευθύνη της ζωής μας και επιτέλους αντιλαμβανόμενοι την ταλαιπωρημένη αυτή έννοια της «ελεύθερης βούλησης»

Γαβριηλίδου Μιμή