15 Φεβρουαρίου: Παγκόσμια ημέρα κατά του παιδικού καρκίνου


0

Ένα κοριτσάκι μόλις 6 με 7 ετών ξαπλωμένο ανάσκελα στο κρεβάτι «ατενίζει» με περίσκεψη το αδιάφορο γκριζογάλανο ταβάνι της κρεβατοκάμαρας  των γονιών του. Φορώντας  ένα γαλάζιο κοριτσίστικο φουστανάκι με δαντελένιες λεπτομέρειες, σε απόλυτη αρμονία με τα μουντά χρώματα του δωματίου, των επίπλων του σπιτιού και υπό τους ήχους ενός μελαγχολικού κομματιού ,κουνάει τα ποδαράκια της σαν ένα αλλοτινό εκκρεμές που μετράει το χρόνο , στο κρεβάτι των γονιών του.  Με μία απότομη κίνηση σηκώνεται και στέκεται τρεμάμενη στα δυο της πόδια, μπροστά στο παράθυρο του δωματίου με τις ανοιχτές κουρτίνες. Κοιτάζει έξω ανέκφραστη , ακουμπώντας τρυφερά την ξύλινη κάσα του παραθύρου μέχρι τη στιγμή που κάτι ή κάποιον εντοπίζει το βλέμμα της και αχνογελά γλυκά. Ξαφνικά τρέχει στο μπάνιο, βρίσκει ένα πράσινο τσαντάκι σαν νεσεσέρ καλλυντικών και το ανοίγει, αδειάζοντας γρήγορα ότι έχει μέσα. Στο επόμενο πλάνο αρπάζει βιαστικά το ψαλιδάκι, στέκεται μπροστά στον καθρέφτη με μάτια γεμάτα μελαγχολία και θλίψη. Γέρνει αριστερά το κεφάλι της και χωρίς δεύτερη σκέψη, αρχίζει να κόβει αδέξια  και ακανόνιστα τα μαλλιά της. Αμέσως μετά η κάμερα εστιάζει στα πόδια της .Με ένα γκρι καλσόν και πατώντας στις μύτες για να φτάσει στο ύψος του καθρέφτη, πατούν επάνω στις κομμένες τούφες  της καστανής της χαίτης. Ο θεατής αναρωτιέται τι ακριβώς  κάνει όταν στο επόμενο πλάνο η μικρή πηγαίνει τρέχοντας και ανοίγει την κεντρική πόρτα του σπιτιού της. Στο κατώφλι του σπιτιού, το πλάνο ανοίγει εστιάζοντας στα πρόσωπα ενός ζευγαριού, στους γονείς της μικρής που συζητούν και χαμογελούν και ενός αγοριού περίπου δέκα με έντεκα ετών, το οποίο φοράει ένα καπελάκι τύπου jokey και φαίνεται κάπως χλωμό. Το ζευγάρι αντικρίζοντας την μικρή, αλλάζει έκφραση. Σοβαρεύει  ξαφνικά και η μητέρα σφίγγει με δύναμη τους ώμους του μικρού αγοριού το οποίο όμως συνεχίζει να χαμογελά τρυφερά.  Κοιτάζοντας  ενοχικά  τους γονείς της, το πλάνο εστιάζει στα μικρά της χεράκια που κρατούν απαλά την ποδιά του φορέματος της. Η ποδιά της είναι γεμάτη από τις τούφες της άλλοτε μακριάς της κόμης. Τότε  το μικρό αγόρι χαμηλώνει και στέκεται στα γόνατα κοιτάζοντας κατάματα την αδερφή του, που του προσφέρει μέσα στην σφιχτή χούφτα της μία τούφα μαλλιά . Με τη σειρά του το αγόρι, της προσφέρει και της φοράει στο κεφάλι  της, το κόκκινο ζωηρό του καπέλο, σύμβολο δύναμης και αισιοδοξίας, αποκαλύπτοντας έτσι το γυμνό του κεφαλάκι και φυσικά το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει.
Δεν πρόκειται για απόσπασμα διηγήματος  αλλά αδιαμφισβήτητα για την  πιο πετυχημένη διαφήμιση που έχει γίνει ποτέ για τον παιδικό καρκίνο από έναν ισπανικό μη κερδοσκοπικό οργανισμό και μεταδόθηκε στην Ελλάδα από το σύλλογο Ελπίδα και το Mega το 2007. Αν μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, τότε αυτή η διαφήμιση ισούται με χιλιάδες γλυκόπικρα συναισθήματα που συνοδεύουν τον παιδικό καρκίνο και αποτυπώνουν με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο την σκληρή πραγματικότητα μέσα από τα παιδικά μάτια.
Υπολογίζεται ότι, στον κόσμο, κάθε χρόνο, 250.000 παιδιά νοσούν από καρκίνο, από τα οποία μόνο ποσοστό 20% έχει δυνατότητα πρόσβασης σε σωστή ιατρική φροντίδα. Το 80% από αυτά, προέρχεται από τις αναπτυσσόμενες χώρες, στις οποίες δεν υπάρχει δυνατότητα διάγνωσης και σωστής θεραπείας. Πάνω από 150.000 θάνατοι κάθε χρόνο, θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, εάν υπήρχε δυνατότητα έγκαιρης διάγνωσης και εξειδικευμένης θεραπείας σε όλα τα παιδιά. Στην Ελλάδα, υπολογίζεται ότι 280 – 300 παιδιά νοσούν από καρκίνο κάθε χρόνο. Η Παγκόσμια Ημέρα για το παιδικό καρκίνο έχει σκοπό να ευαισθητοποιήσει το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον για τις ανάγκες των παιδιών που νοσούν από καρκίνο σε όλο τον πλανήτη. Τα τελευταία χρόνια, με την πρόοδο της ιατρικής, ποσοστό 70% από τα παιδιά που έχουν πρόσβαση σε εξειδικευμένη θεραπεία γίνεται καλά. Στον καρκίνο όμως δεν υπάρχει πρόληψη παρά μόνο έγκαιρη διάγνωση.

Πηγή:healthview

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
back to top

back to top