Μετάβαση στο εξωτερικό; Ας δούμε «πίσω» απ' τα νούμερα...

Κατόπιν αποτελεσμάτων έρευνας (400 άτομα άνω των 18 ετών) που ανακοινώθηκαν από τον Όμιλο Adecco πριν λίγες ημέρες για τις τάσεις και τα χαρακτηριστικά της ανεργίας στη χώρα, περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες (53%) δήλωσαν αποφασισμένοι να μεταβούν στο εξωτερικό μόλις προκύψει θέση εργασίας, ενώ το 41% στέκεται πιο επιλεκτικό αναζητώντας να ικανοποιείται και από το αντικείμενο αυτής.

Ξεκινώντας με αυτά τα νούμερα, πριν προχωρήσουμε στη ρίζα της έρευνας και τα υπόλοιπα στατιστικά της, ας εξετάσουμε πόσο αυτά αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. Όσο κι αν η απόφαση της μετοίκησης είναι επιλογή «που φοριέται» τελευταία, ή τουλάχιστον ακούγεται – και ακριβώς εδώ χρειάζεται να σταθούμε –, είναι άραγε τόσο το πλήθος των Ελλήνων που θα έπαιρνε μια τέτοια ριζική απόφαση; Άλλωστε, όλοι γνωρίζουμε, πως η απόσταση μεταξύ του «θα ήθελα» και του «πράττω», είναι συνήθως από ευδιάκριτη έως μεγάλη. Εμφανές είναι αυτό από στις απαντήσεις των ερωτηθέντων, όταν το 32% δήλωσε πως θα δυσκολευτεί να φύγει λόγω συναισθηματικών δεσμών με την Ελλάδα, 14% λόγω φροντίδας παιδιών και ηλικιωμένων και 10% επειδή έως σήμερα είναι ικανοποιημένο από την επαγγελματική/οικονομική του κατάσταση. Ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν και τα στατιστικά που ακολουθούν...

Συγκεκριμένα στην πρωτεύουσα, ποσοστό 49% εξέφρασε ότι αναζητά εργασία εκτός χώρας και 3% έχει ήδη δεχτεί πρόταση, ενώ από το συνολικό δείγμα, 39% δεν εργάζεται, 48% διατηρεί πλήρη απασχόληση και 13% μερική. Ισχυρότερος μοχλός μετοίκησης για αυτούς, είναι η ανεργία και η αδυναμία επανένταξης στην αγορά (36%), η έλλειψη προοπτικής (29%) και οι χαμηλές απολαβές (12%). Επιπλέον, η πλειοψηφία δηλώνει ότι βρίσκεται σε ανεργία εξαιτίας διακοπής της συνεργασίας από τον προηγούμενο εργοδότη και το 30% φαίνεται να συμπληρώνει χρονικά ήδη 2 έτη ανεργίας.

Όσον αφορά στις προσδοκίες των ερωτηθέντων για τις εκτός χώρας συνθήκες, 63% απαντά ότι θα λαμβάνει υψηλότερο μισθό, 58% ότι θα απολαμβάνει καλύτερη ποιότητα ζωής και 47% ότι θα εξελιχθεί πιο αξιοκρατικά. Οι απολαβές δε, στις οποίες «συμβιβάζεται» το δείγμα για να μετοικήσει, είναι της τάξεως των 2.000€ κατά 29%, ενώ το 28% θα το έκανε ακόμα και για 1.500€. Επίσης, σχετικά με την απασχόληση στο αντικείμενο της ειδικότητάς τους, 14% δήλωσε ότι αναζητά αντίστοιχες θέσεις, 34% σε συναφή τομέα και 51% σε θέσεις εναλλακτικών δυνατοτήτων. Τέλος, περιζήτητες χώρες προορισμού φαίνονται να είναι οι ανεπτυγμένες χώρες της Ε.Ε. (Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία κλπ.) κατά 70%, οι ανεπτυγμένες χώρες εκτός Ε.Ε. (ΗΠΑ, Αυστραλία κλπ.) κατά 45%, ενώ οι αναπτυσσόμενες χώρες εκτός Ε.Ε. (στη Μέση Ανατολή) κατά 12%.

Συνοψίζοντας τις παραπάνω τάσεις, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την αδυναμία μετοίκησης που παρατηρείται, πόσο μάλλον την συνειδητή επιλογή παραμονής στη χώρα του μεγαλύτερου ελληνικού εργατικού δυναμικού. Αυτό, οδηγεί στο να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή αλήθεια των αναγκών που προκύπτουν, είτε των ατόμων με ταλέντα και δεξιότητες, είτε αυτών που δεν διαθέτουν τα απαιτούμενα προσόντα ή είναι θύματα προβληματικών κλάδων. Η ευθύνη πέφτει κυρίως στην πολιτεία, η οποία καλείται να λάβει δράση, παρέχοντας υπηρεσίες Συμβουλευτικής Καριέρας (σαν το εθελοντικό πρόγραμμα του ΣΔΑΔΕ που «τρέχει» με την υποστήριξη του kariera.gr), υποστήριξη μέσω των Ελληνικών Πανεπιστημίων και επανεκπαίδευση με προοπτικές στροφής καριέρας.

[Πληροφορίες για την αναφερόμενη έρευνα έχουν αντληθεί από εδώ:
(http://www.adecco.gr/el-gr/News.aspx?ElementId=3f98bf75-8d0d-40cb-ad5e-6348831f1962)

Πηγή : http://msn.kariera.gr

Επιμέλεια : Γιάννης Μανώλογλου