Κάποια στιγμή… ας
λείψουν οι δικαιολογίες. Να δούμε την αλήθεια. Μεγαλώνουμε, ο χρόνος λιγοστεύει
και η ζωή ζητά τις απαντήσεις που τις οφείλουμε, αλλιώς μισά και λίγα θα
αφήσουμε. Η γνώση, η σκέψη, η σοφία θα είναι λευκή σελίδα, άγραφη, μια σκέτη
υποκρισία. Τα λάθη μας βουνό μα πάντα κάποιος φταίει. Αλλά και οι ενοχές μια
θάλασσα τρικυμισμένη. Που είναι το θάρρος της αλήθειας που λυτρώνει; Πού είναι
η πείρα της ζωής που μεγαλώνει; Μισά θα αφήσουμε και μισοτελειωμένα.
Μεγαλώνουμε, ο χρόνος λιγοστεύει. Ας πολεμήσουμε, ας πάρουμε για λίγο την
ευθύνη. Δικιά μας είναι η ζωή δικά μας και τα λάθη μας. Ας πάρουμε για πάντα
την ευθύνη. Τι κάναμε, τι παραλείψαμε, ποιον αδικήσαμε, ποιον πονέσαμε, τι θα
έπρεπε να κάνουμε, τι φοβηθήκαμε, γιατί δεν μιλήσαμε, γιατί μιλήσαμε, γιατί
μείναμε , γιατί φύγαμε, γιατί δεν βοηθήσαμε, γιατί υστερήσαμε, γιατί δεν
προσπαθήσαμε…. Οι απαντήσεις μας μια λύτρωση, με αγάπη για τον εαυτό μας. Για
τα παιδιά μας ένας θησαυρός για πάντα στο πλευρό τους. Και το βουνό δικό μας να
το εξερευνήσουμε και η θάλασσα ήρεμη να κολυμπήσουμε. Μεγαλώσαμε και ο χρόνος μας αξίζει.
Μιμή Γαβριηλίδου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου