Μόλις τελείωσες τις πανελλήνιες..; Βγήκαν τα αποτελέσματα και είδες το όνομα σου δίπλα σε μια σχολή; Μπαίνει ο Σεπτέμβρης και ετοιμάζεσαι να βρεις το φοιτητικό σου σπίτι; Αν ναι τότε διάβασε προσεχτικά τις παρακάτω συμβουλές, διαπιστώσεις πες το όπως θες….
Της Άριας Μεσοροπιάν
Όλοι υπήρξαμε «πρωτοετά» ναι πρωτοετά και η αλήθεια είναι ότι οι πρωτοετείς καλώς ή κακώς κάνουν «μπαμ» από μακριά, τους βλέπεις εκεί στη γωνία συνήθως με ένα συγγενικό πρόσωπο πιο δίπλα (η μάνα τις περισσότερες φορές) να τσακώνονται ή να αγχώνονται, τους βλέπεις να ζητάνε μια «χείρα βοηθείας» όταν οι κομματικοποιημένοι φοιτητές τους ζαλίζουν ο καθένας ανάλογα με την παράταξή του.
Ας δούμε, όμως, κάποιες καταστάσεις που θα βιώσεις από τώρα που μπαίνεις πρώτο έτος τις οποίες είτε μπορεί να τις είχες φανταστεί αλλά μπορεί να σου γίνουν συνήθεια για τα επόμενα έτη…
Telemarketing – Παιχνίδια αναγραμματισμού
Είχες φανταστεί ποτέ τον εαυτό σου να βλέπει με τις ώρες telemarketing ή αυτά τα άκυρα παιχνίδια αναγραμματισμού; Δεν θα αργήσει η ώρα, που θα βρεις μία ιδιαίτερη μαγεία στα συγκεκριμένα προγράμματα, μία αύρα σαπίλας που θα κυριεύσει το κουρασμένο σου σώμα και θα νεκρώσει τα εναπομείναντα εγκεφαλικά σου κύτταρα.
Πότε;
Βραδιές που αράζεις σπίτι χωρίς να έχεις να κάνεις τίποτα ή μετά το ξενύχτι!
Θα πιεις 6ωρο και «βάλε» καφέ
Το γεγονός ότι πλέον δεν έχεις υποχρεωτική παρακολούθηση σε συνδυασμό με πιθανό χάλια πρόγραμμα σχολής (ένα μάθημα 10 με 12 το πρωί και το άλλο 6-8 το απόγευμα), θα σου δώσει την αφορμή που ήθελες για να κάνεις κάτι που ίσως τώρα να σου φαίνεται παράλογο. Εξάωρο καφέ. Την πρώτη φορά θα νιώσεις άβολα, ότι πιάνεσαι, θα χαλάσεις 25 ευρώ γιατί δε σταματάς να καταναλώνεις, θα βαρεθείς γιατί πιστεύεις ότι δεν έχεις τι να συζητήσεις, θα σου φανεί μαρτύριο. Πίστεψέ με, μετά θα αποκτήσεις τέτοια άνεση, που πλέον θα γνωρίζεις τη βέλτιστη στάση σώματος, το ρόφημα που σε αναγκάζει να το καταναλώνεις όσο πιο αργά γίνεται και θα συμμετέχεις σε όποια πιθανή κουβέντα μπορείς να φανταστείς!
Πότε;
Κάθε μέρα στο πρώτο εξάμηνο και μπορεί και στα επόμενα εξάμηνα.
Θα βγάλεις μία βδομάδα με 20 ευρώ
Πλησιάζοντας στο τέλος του μήνα, τα πράγματα θα το δεις, δυσκολεύουν. Αν καπνίζεις, θα δοκιμάσεις τα πιο φτηνά-καρκινογόνα τσιγάρα, αν δεν καπνίζεις πάλι θα τα δοκιμάσεις, για να τραφείς θα επισκέπτεσαι κάθε μέρα τη λέσχη, για να βγεις θα… άκυρο, δε θα βγεις και για καφέ ό,τι τσοντάρουν οι φίλοι. ΠΡΟΣΟΧΗ. ΜΗ ΔΑΝΕΙΖΕΣΑΙ μεγάλα ποσά, διότι τότε θα μπεις σε ένα συνεχόμενο άγχος, κάθε φορά που θα παίρνεις μισθό/χαρτζιλίκι…
«ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ»
Ναι, το πέρασες και στο σχολείο, αλλά εδώ είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάθεσαι, παίρνεις το βιβλίο. Το κοιτάς. Σε κοιτάει. Το ανοίγεις. Ξαφνικά περνάει από μπροστά σου ένα χνούδι. Τι είναι αυτό; (αναρωτιέσαι). Συνεχίζεις. Το ταβάνι είχε πάντα τόση υγρασία; (αναρωτιέσαι). Συνεχίζεις. Κάτσε να δω τι παίζει στο facebook και συνεχίζω. Μία ώρα μετά, μετά από συνεχόμενα refresh στο home συνεχίζεις. Άστο συνεχίζω αύριο. Το αύριο γίνεται «αύριο βράδυ». Και έτσι έρχεται η τελευταία μέρα πριν την εξεταστική. «Δεν βαριέσαι, πάμε και ότι γίνει».
Θα αποκτήσεις περίεργη σχέση με τον ύπνο
Εκτός του ότι θα θέλεις να κοιμάσαι όλη μέρα, οποιαδήποτε ώρα το θυμηθείς, τις πρώτες μέρες πιθανόν να μην κοιμάσαι καν στο σπίτι σου αλλά σε άλλα σπίτια σε φάση τη λες και κοινόβιο…!
Θα πειραματιστείς με το αλκοόλ μέχρι τελικής πτώσης!
Αυτές οι ιστορίες ξεκινάνε συνήθως έτσι… εμ… βασικά άσε το πώς ξεκινάνε… όταν δε θα μπορείς να βγεις έξω και να πιεις τα ακριβά βιομηχανικά ποτά θα ανακαλύψεις τη χαρά του χύμα κρασιού, του ούζου και της μπύρας. Και τότε θα είναι που η σχέση σου με το αλκοόλ θα γίνει εεε «ερωτική» ναι αυτό!
Θα απορήσεις για τις «παρέες» που έκανες κάποτε
Αυτό είναι μία φυσιολογική «αίσθηση», αλλά δύσκολη στην περιγραφή. Όταν μπαίνεις στη σχολή, είσαι ολίγον τι «ψαρωμένος» και σου λείπουν οι παιδικοί σου φίλοι, σιγά σιγά δικτυώνεσαι και γνωρίζεις άπειρα άτομα και λογικό είναι να αλλάξεις διάφορες παρέες. Το δύσκολο κομμάτι, είναι αυτό που συνειδητοποιείς ότι η παρούσα παρέα σου, δεν την πολυπαλεύει και θα «χαθείς» σε κάποια άλλη. Μετά από πολλά χρόνια (τρία-τέσσερα δηλαδή), όταν θυμηθείς ξανά με πόσα άτομα είχες πάει για καφέ τον πρώτο καιρό και πώς τελικά δεν προχώρησε, θα σου φανεί απίστευτα περίεργο που έβγαινες με τέτοια άκυρα άτομα!
p.s Όλοι υπήρξαμε «πρωτοετά. Και αυτή η φάση έχει τη γλύκα της, το θέμα είναι να την ξεπεράσεις γρήγορα , να μην απογοητευτείς με την παραμικρή δυσκολία γιατί, πίστεψέ με, θα αντιμετωπίσεις πολλές ακόμα, και να δεις το πρώτο έτος σαν ένα έτος εξερεύνησης του τι σου αρέσει να κάνεις και τι όχι, που σου αρέσει να βγαίνεις , τι άτομα προτιμάς να έχεις δίπλα σου κτλπ..
