Όλοι μιλάνε για αισιοδοξία,όπου γυρίσεις το κεφάλι σου θα δεις χαρούμενες εικόνες που προσπαθούν να σου περάσουν το μήνυμα του "να βλέπεις πάντα το ποτήρι μισογεμάτο" και άλλες σχετικές εικόνες και φράσεις.Μαλακίες.Έρμαια της κοινωνίας είμαστε.Όπου μας βάλουν,ακολουθούμε.Ωραία τα μηνύματα που περνάνε οι κατά τον κόσμο αισιόδοξοι ,αλλά θέλουμε και πράξεις,εμείς,οι κατά τον κόσμο απαισιόδοξοι..Και στην τελική τι είναι αυτό που ορίζει τον απαισιόδοξο και τον αισιόδοξο?Νομίζω είναι απλώς θέμα οπτικής,αν και δεν πιστεύω ότι υπάρχουν μόνο οπτιμιστές ή μόνο πεσιμιστές.Καλώς ή κακώς όλοι κρύβουμε και τις 2 αυτές όψεις μέσα μας ταυτόχρονα.Το γεγονός ότι είναι κάποιος απαισιόδοξος δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να δει κάτι αισιόδοξα και το αντίθετο.Μπορεί να κάνω και λάθος,όμως για τίποτα δεν μπορείς να μιλήσεις με σιγουριά πλέον,ούτε για τον ίδιο σου τον εαυτό.Έχουμε χάσει κάτι πολύ ισχυρό από τις ζωές μας και είναι αυτό που ουσιαστικά ορίζει το ποιοι είμαστε και τον ρόλο μας σ'αυτήν την απαράδεκτη κοινωνία.Αξίες λέγονται λοιπόν αυτές οι αρετές που μας συντονίζουν.Αξίες που έχουν χαθεί δυστυχώς.Ποια είναι λοιπόν η ουσία αισιόδοξε άνθρωπε?Οι αξίες και η ηθική μας είναι αυτά που μετράνε,όχι μέχρι που φτάνει το νερό στο ποτήρι.
