Μας πάνε για σφάξιμο στο πόδι σαν την Κύπρο; Τι μας περιμένει στη γωνία; Πώς μπορεί η Ελλάδα να αντέξει οικονομικά αλλά και ψυχολογικά μια άμεση χρεοκοπία της κυπριακής οικονομίας; Τι τσαμπουκά θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε από δω και πέρα από τον νέο από πολύ βόρεια Κίνδυνο; Κι αν επιβιώσει κούτσα-κούτσα η Μεγαλόνησος παίρνοντας την κάτω βόλτα όπως κι εμείς, πού πάμε όλοι μαζί τελικά; Τι είδους ρόλο μάς επιφυλάσσουν οι νέοι κοσμοκράτορες; Θέλουν, λέει, μικρότερο τραπεζικό τομέα στη Λευκωσία; Κι αν αύριο θελήσουν λιγότερο τουρισμό στην Κρήτη, θα μας κόψουν τις τσάρτερ πτήσεις; Το μεσογειακό ελαιόλαδο θα βγαίνει στο Αμβούργο; Υπάρχει ζήτημα για ΟΛΟ ΤΟΝ ΝΟΤΟ της Ευρώπης ή μήπως έχουν βάλει στο στόχαστρο μόνο εμάς τους ιδιόρρυθμους ανατολικούς Χριστιανούς Ορθόδοξους, μέρα που ’ναι, Παναγιά μου;
Αναμφίβολα υπάρχει μια σειρά απαντήσεων να διαλέξουμε, αλλά έτσι όπως πηγαίνουν τα πράγματα θα ’ναι καλύτερα για λόγους ασφαλείας να μη βασίσουμε την πολιτική μας στις πιο αισιόδοξες επιλογές. Από σκούρο μέχρι βαθύ μαύρο μάς βλέπω, αν αύριο μας πουν «απολύσεις ή καταθέσεις» π.χ., που είναι και το πιο εύκολο να υποψιαστείς. Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΜΕΓΑ ΚΙΝΔΥΝΟ. Κι εδώ και στο νησί. Από εκεί πρέπει να ξεκινάει ο προβληματισμός, μετά τους πανηγυρισμούς και τα μοιρολόγια που εναλλάσσονται ταχύτατα μεταξύ τους. Σήμερα βρισκόμαστε ακόμα μπροστά στη «διαχείριση» του πρώτου «ΟΧΙ» που είπαν οι Κύπριοι, κάνοντάς μας όλους καταρχάς περήφανους. Ομως ταχύτατα αποδείχθηκε ότι το ζήτημα είναι να μείνουμε περήφανοι όρθιοι και όχι ένδοξα πτώματα. Ολα παίζουν τον ρόλο τους. Μην ξεχνάμε ότι και το 1940 όλη η Ευρώπη -πλην Μ. Βρετανίας- θεωρούσε εντελώς άσκοπο να αντισταθεί στην ισοπεδωτική πολεμική ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ μηχανή. Ετσι οι Γερμανοί πέρασαν περπατώντας ακόμη κι από ολόκληρη Γαλλία και λίγο έλειψε να αλλάξουν για πάντα τη μοίρα της ανθρωπότητας. Εντελώς παράλογο έμοιαζε σε πολλούς και το σθεναρό «ΟΧΙ» της ασήμαντης Ελλάδας απέναντι στον Μουσολίνι, που απλώς ήθελε να «διέλθει» από τη χώρα μας. Ετσι γράφτηκε μία από τις πιο μεγάλες σελίδες της Ιστορίας μας. Μέσα απ’ τη στρατιωτική ήττα κερδήθηκε με βαρύτατο κόστος ένας ΗΘΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ που μας έβαλε μετά την τραγωδία στο τραπέζι των νικητών. Χαράχτηκε στα βιβλία με πολύ αίμα η ρήση του Τσόρτσιλ, ότι «εφεξής θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Ελληνες»...
Παρά ταύτα, όλα αυτά τα «ΟΧΙ» θα ’χαν πέσει στο κενό αν δεν είχαν αντέξει οι Σοβιετικοί κι αν δεν είχαν μπει στον πόλεμο οι Αμερικάνοι. Αλλά κι όταν ξεκίνησε απ’ την Καρδαμύλη της Μάνης ένα λεφούσι στις 20 Μαρτίου του 1821, κανείς δεν έδωσε σημασία. Τους είχαν για σφαγμένους από χέρι. Πλην όμως έτσι γεννήθηκε η νέα Ελλάδα. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Τηρουμένων των αναλογιών, το πρώτο «ΟΧΙ» των Κυπρίων στον άγριο εκβιασμό της γερμανοκρατούμενης Ε.Ε. έμοιαζε στα μάτια των ξένων καταρχήν μάταιο, παράλογο και αυτοκαταστροφικό. «ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΧΙ», όταν όχι απλώς η Ελλάδα, αλλά «θηρία» όπως η Ιταλία και η Ισπανία έχουν μπει ψυχή τε και σώματι, φοβάμαι, κάτω απ’ τη γερμανική μπότα; «Είναι τρελοί αυτοί οι Κύπριοι;» ρωτάνε όλοι, και μαζί εμείς, οι σκυφτοί «νουνεχείς». «Δεν το βλέπουν ότι θα χρεοκοπήσουν;» αναρωτιούνται. Το ποια πλευρά έχει δίκιο και ποια άδικο από οικονομική άποψη... δεν μας ρωτάει κανείς. Αν όμως μιλάμε για το Δίκαιο και το Ηθικό, δεν υπάρχει κανένας που να μη νιώθει λίγο Κύπριος. Τα μεγάλα λόγια βέβαια -και δη εκ του ασφαλούς- είναι φτώχεια. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε ως Ελλάδα είναι να σταθούμε αλληλέγγυα όσο μπορούμε και να στηρίξουμε έξυπνα, ευέλικτα και ουσιαστικά τη ΓΕΝΝΑΙΑ, παρότι τόσο ριψοκίνδυνη, απόφαση των Κυπρίων, που μπορεί να οδηγήσει ΑΜΕΣΑ και σε εθνική περιπέτεια. (Εμφανίστηκε ήδη το πρώτο τουρκικό πολεμικό στα ασφαλή ελληνικά ύδατα και το πρώτο ερευνητικό στα κυπριακά... Εξέφρασε την ένστασή της η Τουρκία! Αθήνα - Λευκωσία, πάλι τραγωδία;) Αλλωστε γενναιότητα χωρίς λίγη τρέλα δεν έλειπε ποτέ απ’ το γένος μας 3.000 χρόνια τώρα. Ναι, εφεξής μπορεί να λέμε ότι «νιώθουμε περήφανοι σαν Κύπριοι»... Μια που περί Ελλήνων ουδείς καλός λόγος...
Κακά τα ψέματα: κανείς δεν θέλει να «δικαιωθούμε» μετά από τρεις γενιές και εν τω μεταξύ η Κύπρος να καταστραφεί και η Ελλάδα να πάρει σειρά για την έξοδο ή την πλήρη υποδούλωση. Αρα, ενώ χθες δεν υπήρχε άλλη λύση πέρα απ’ το «ΟΧΙ» στο ιταμό γερμανικό τελεσίγραφο χιτλερικού τύπου, σήμερα πρέπει να αναζητηθεί με ρεαλισμό το να μείνει η Κύπρος όρθια και ασφαλής. Από δοξασμένους μάρτυρες έχει πολλούς ο Ελληνισμός, δόξα τω Θεώ. Τώρα δεν μας περισσεύουν άλλοι Ελληνες για να χαθούν στη Λευκωσία ή στην Αθήνα. Με θάρρος, με όλες μας τις δυνάμεις, και με ΕΝΕΡΓΗ συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης, που έχει, πολύ σωστά και διπλωματικά, κρατήσει ανοιχτές όλες τις διόδους, προς Δύση και Ανατολή, πρέπει η Κύπρος να σωθεί αξιοπρεπώς εντός ευρώ και να παραμείνει βιώσιμη μακροπρόθεσμα η οικονομία της. Μπορεί, ακόμη και τώρα.
ΥΓ.: Αυτά προς το παρόν, φυσικά μέχρι να τη σκαπουλάρουμε, γιατί προσωπικά δεν διανοούμαι, και δεν πιστεύω, ότι κανένας Ελληνας στην Ελλάδα ή στην Κύπρο θέλει να μείνει μια ζωή υπαλληλάκος και πολίτης Β’ κατηγορίας των Βησιγότθων νέας κοπής. Ο Ελληνας πρέπει να βρει μέσα του τον πολυμήχανο Οδυσσέα και όχι τον μπουνταλά, τσάμπα τσαμπουκά ή τον διορισμένο ραγιά, και να αναζητήσει μακροπρόθεσμα ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ αλλού, πέρα απ’ το «τιμημένο» κλαμπ των δήθεν προηγμένων Ευρωπαίων. Τι να κάνουμε; Είμαστε έθνος ανάδελφον και αποδιοπομπαίον. Μήπως στην πρώτη ευκαιρία να την κάνουμε σιγά-σιγά πριν μας περάσουν και χαλκά; Αμα δεν μας θέλουν μία, δεν τους θέλουμε δέκα.
...τάδε έφη : Θέμος Αναστασιάδης ..σε χθεσινοβραδινό tweet... η μόνη πιθανή ταπεινή προσθήκη μας..''ΠΕΣ ΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ!!''
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου