Ευθύνη

Η λέξη «ευθύνη» και μάλιστα ατομική, ακούγεται πολύ στις μέρες μας. Ακούγεται με θετική χροιά, από πολλά στόματα που παροτρύνουν συνεχώς τους ανθρώπους να πάρουν την ευθύνη του εαυτού τους ....ατομικά, για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος υγείας, βελτιώνοντας έτσι και την κατάσταση συλλογικά . Δεν ηχεί στα αυτιά κανενός περίεργα, δεν αντιδρά κανείς υπερφίαλα, δεν συναντά αντίσταση η παρότρυνση αυτή, δεν εκλαμβάνεται ως θυσία αλλά ως προσωπική συνειδητή επιλογή . Αν όλοι λάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας θα προστατεύσουμε πρώτα εμάς τους ίδιους και έπειτα τους συνανθρώπους μας. Κι αναρωτιέται κανείς ... πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν αυτό το κάναμε συνέχεια, αν πάντα ήμασταν σε επαφή με τον εαυτό μας και αναλαμβάναμε την ευθύνη των πράξεων και επιλογών μας, των ανθρώπων που θελουμε πραγματικά δίπλα μας, των «λαθών» και συμπεριφορών μας (παρελθοντικών ή μη). Πόσο ήρεμα και όμορφα θα κυλούσε η ζωή μας αν σταματούσαμε να κατηγορούμε τους άλλους για ό,τι μας συμβαίνει, αν οι κατακρίσεις δεν αποτελούσαν μέρος της καθημερινότητας μας, αν παίρναμε συνειδητά στα χέρια μας την κατάσταση της δικής μας ζωής, αν η εγωπάθεια μας δεν ξεχείλιζε παρασέρνοντας τον έναν και μοναδικό παράγοντα της προσωπικής μας ευτυχίας, την προσωπική μας ευθύνη . Πόσο πιο ολοκληρωμένες και ελεύθερες υπάρξεις θα γινόμασταν αν φτάναμε στην ενηλικίωση (ανεξάρτητα από την ηλικία μας) παίρνοντας την ευθύνη της ζωής μας και επιτέλους αντιλαμβανόμενοι την ταλαιπωρημένη αυτή έννοια της «ελεύθερης βούλησης»

Γαβριηλίδου Μιμή 

Read More

Να
Να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου, αυτό που είσαι ,να επιτρέπεις άφοβα κι αβίαστα να το εκφράσεις . Να ζεις συνειδητά και συμβατά με σένα , με τις επιλογές και με τις αποφάσεις σου. Γιατί  στο τέλος της ημέρας είσαι εσύ με σένα και στο ξημέρωμα θα αναπολείς το δικό σου όνειρο. Να υπερασπίζεσαι τα συναισθήματα σου . Γιατί αυτά είσαι εσύ. Εδράζονται κι αναβλύζουν από την ψυχή σου. Κι η ψυχή έχει θεϊκή καταγωγή. Αν αντιστέκεσαι στην ψυχή σου αντιστέκεσαι στο θεϊκό σου κομμάτι και τότε είναι που κλείνεις την πόρτα στον Θεό και δεν του επιτρέπεις με την ελεύθερή βούλησή σου τη συμμετοχή Του στη ζωή σου . Να εκφράζεις τα συναισθήματα σου για να εκφράζεις τον Θεό μέσα σου. Να υπερασπίζεσαι τις αξίες και τις αρχές σου, συχνά ενάντια στο ρεύμα. Γιατί οι αρχές και οι αξίες σου είναι αυτές που διαμορφώνουν τον τρόπο της ζωής σου. Κι η ζωή σου, όπως εκφράζεται στην καθημερινότητα, ταυτίζεται με το χρόνο που σου δόθηκε πάνω στη γη. Είναι το δώρο Του σε σένα, στον κάθε άνθρωπο. Να τιμάς λοιπόν αυτό το δώρο, να τιμάς τον χρόνο σου δίνοντας του νόημα και περιεχόμενο, επιλέγοντας να ζεις σύμφωνα με τις δικές σου αρχές και αξίες, σύμφωνα με την αξία που σου πρέπει, την αξιοπρέπειά σου. Να υπερασπίζεσαι τους ανθρώπους σου, τους δικούς σου, τους ξένους, τους αδύναμους, τους πικραμένους. Γιατί αυτοί είναι οι συνοδοιπόροι σου. Γιατί αυτούς σου χάρισε ο Θεός να κατοικούν δίπλα σου. Να τους αγαπάς και να τους τιμάς όπως θα πρέπει να κάνεις πάντα με τον εαυτό σου. Να υπερασπίζεσαι το δικαίωμα σου για βελτίωση, πρόοδο κι αλλαγή. Να προχωράς στο σχολείο της ζωής και να ανεβαίνεις τάξη . Να μην ακούς τον περίγελο των «συμμαθητών» σου , να μην αφήνεις να σε παρασύρουν, να μην σ ενδιαφέρει να σε αποδεχτούν για κάτι άλλο από αυτό που είσαι. Να μένεις προσηλωμένος στον στόχο σου . Στη γνώση που θα σου δώσει δύναμη, στη μόρφωση που θα σου δώσει μορφή, στην προσπάθεια που θα σου χαρίσει προσωπικότητα και στο «απολυτήριο» που θα σε δικαιώσει . Υπερασπίζομαι τον Θεό μου,την Αγάπη, γιατί από εκεί αντλώ τη δύναμη μου, την ενέργεια που μου επιτρέπει να δρω και να δημιουργώ. Γιατί εκεί βρίσκω το νόημα, από εκεί φωτίζω το δρόμο μου , από εκεί παίρνω ζωή . Γιατί εκεί είναι το σπίτι μου και θέλω πολυ κάποια στιγμή εκεί να επιστρέψω .

Γαβριηλίδου Μιμή 

                                                                                                                           

Read More

«Ποιος Θεός παίζει μαζί μου»

Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα εντατικής εργασίας για την ανακαίνιση και τον εξοπλισμό εξοχικού σπιτιού η κούραση και η ένταση με κατέβαλε, με οδήγησε σε δυσάρεστα κι αρνητικά συναισθήματα. Γιατί οι τεχνίτες δεν με εξυπηρετούν άμεσα, γιατί δεν προχωράνε πιο γρήγορα οι δουλειές μου.....γιατί αυτό , γιατί εκείνο ....Δάκρυα κυλούν χωρίς να κλαίω . Παράπονο ... Ναι είμαι στον παράδεισο, σ’ένα πανέμορφο νησί . Η θάλασσα , το λιμάνι, τα δρομάκια, τα σπιτάκια ... εικόνες μοναδικές να χαλαρώσει το βλέμμα, να γεμίσει η ψυχή ... αλλά εγώ δεν βλέπω τον παράδεισο , κοιτάζω αλλά δεν βλέπω, νιώθω κουρασμένη και παραπονιέμαι. Πηγαίνω λοιπόν σε μια κοντινή παραλία , να βουτήξω στη θάλασσα με την ελπίδα το νερό να πάρει από πάνω μου, από μέσα μου τη δυσφορία. Κάθομαι σε μια ξαπλώστρα, κάτω από την ομπρέλα. Μπροστά μου ξαπλωμένη μπρούμυτα μια κοπέλα όμορφη και χαμογελαστή. Την χαιρετάω και την ρωτάω από πού μπορώ να παραγγείλω έναν καφέ σαν τον δικό της . Μου εξηγεί και λίγο μετά με διευκολύνει καλώντας τον σερβιτόρο . Πριν έρθει ο καφές μου η κοπέλα σηκώνεται να βουτήξει. Την βλέπω να πηγαίνει προς την θάλασσα πηδώντας με το ένα πόδι γιατί ...το άλλο πόδι της έλειπε από το γόνατο και κάτω. Χαρούμενη και χαμογελαστή βουτάει στη θάλασσα και κολυμπάει παρέα με τη φίλη της. Ναι, αυτή η κοπέλα βλέπει τον παράδεισο , είναι στον παράδεισο γιατί τον έχει μέσα της. Δάκρυα κυλούν χωρίς να κλαίω .

Read More

Χωρίς δικαιολογίες

 Κάποια στιγμή… ας λείψουν οι δικαιολογίες. Να δούμε την αλήθεια. Μεγαλώνουμε, ο χρόνος λιγοστεύει και η ζωή ζητά τις απαντήσεις που τις οφείλουμε, αλλιώς μισά και λίγα θα αφήσουμε. Η γνώση, η σκέψη, η σοφία θα είναι λευκή σελίδα, άγραφη, μια σκέτη υποκρισία. Τα λάθη μας βουνό μα πάντα κάποιος φταίει. Αλλά και οι ενοχές μια θάλασσα τρικυμισμένη. Που είναι το θάρρος της αλήθειας που λυτρώνει; Πού είναι η πείρα της ζωής που μεγαλώνει; Μισά θα αφήσουμε και μισοτελειωμένα. Μεγαλώνουμε, ο χρόνος λιγοστεύει. Ας πολεμήσουμε, ας πάρουμε για λίγο την ευθύνη. Δικιά μας είναι η ζωή δικά μας και τα λάθη μας. Ας πάρουμε για πάντα την ευθύνη. Τι κάναμε, τι παραλείψαμε, ποιον αδικήσαμε, ποιον πονέσαμε, τι θα έπρεπε να κάνουμε, τι φοβηθήκαμε, γιατί δεν μιλήσαμε, γιατί μιλήσαμε, γιατί μείναμε , γιατί φύγαμε, γιατί δεν βοηθήσαμε, γιατί υστερήσαμε, γιατί δεν προσπαθήσαμε…. Οι απαντήσεις μας μια λύτρωση, με αγάπη για τον εαυτό μας. Για τα παιδιά μας ένας θησαυρός για πάντα στο πλευρό τους. Και το βουνό δικό μας να το εξερευνήσουμε και η θάλασσα ήρεμη να κολυμπήσουμε.  Μεγαλώσαμε και ο χρόνος μας αξίζει.  

Μιμή Γαβριηλίδου  

Read More

Μία μέρα

Η κάθε μέρα είναι μία και μοναδική. Γράφει τη δική της  ιστορία, κρύβει τα δικά της μυστικά, βρίσκει ιδέες, κάνει σκέψεις, γεμίζει συναισθήματα. Όσο κι αν μοιάζει με τις άλλες ποτέ δεν είναι ίδια. Είναι η μέρα που προετοιμάζει το αύριο, που κλείνει το χθες, που δοκιμάζει τις αντοχές μας, που μας ωριμάζει,που σχεδιάζει το μέλλον . Έχει αξία η μέρα, η μία μέρα, η κάθε μέρα...όταν τη ζούμε με ένταση, με χαρά, με δημιουργικότητα, με αγάπη... και δε φεύγει χαμένη, άδεια, ανούσια. Γιατί είναι η ίδια η ζωή μας, γιατί είναι ο χρόνος μας. Γιατί ο χρόνος είναι αδυσώπητος, γιατί ο χρόνος περνάει γρήγορα, γιατί ο χρόνος είναι ό,τι πολυτιμότερο διαθέτουμε, γιατί το χρόνο δεν μπορούμε να τον σταματήσουμε. Γιατί μόνο με έναν τρόπο μπορούμε να τον "νικήσουμε"... μόνο αν τον αξιοποιήσουμε.

Επιμέλεια: Γαβριηλίδου Μιμή

Read More

" Ευθυμία"

Η αυτογνωσία, η φρόνηση, η σύμμετρη ζωή, η καλλιέργεια της ψυχής και του νου, η σοφία είναι αρετές που οδηγούν στην ψυχική γαλήνη (= " ευθυμία"). Ο άνθρωπος αγγίζει την ευτυχία, η οποία είναι κατάσταση της ψυχής, όταν καταφέρει να εξασφαλίσει τη γαλήνη στην ψυχή. Τις αντιλήψεις αυτές αναπτύσσουν στο έργο τους οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι. Σήμερα, σε μια εποχή ιδιαίτερα δύσκολη,οι απόψεις αυτές φαίνονται επίκαιρες όσο ποτέ. "Ευδαιμονία είναι η ενέργεια της ψυχής σύμφωνα με την αρετή", υποστηρίζει ο Αριστοτέλης. " Η ευδαιμονία δε συνίσταται στην απόκτηση υλικών αγαθών" αναφέρει ο Δημόκριτος. Δεν είναι προτάσεις παρηγοριάς για τη σημερινή κατάσταση έλλειψης αλλά αποτελούν ουσιαστική προτροπή προς μια στάση ζωής που μπορεί να οδηγήσει στον τελικό σκοπό της ευδαιμονίας. Οι χαρούμενες και ευτυχισμένες στιγμές, που οι περισσότεροι άνθρωποι ορίζουν ως ευτυχία , όπως οι διακοπές, η διασκέδαση, η ψυχαγωγία κλπ, φαίνεται να περιορίζουν και να υποβαθμίζουν δραματικά το περιεχόμενο και την κατάσταση της ευτυχισμένης ζωής.Με το δώρο της ελεύθερης βούλησης μπορεί ο άνθρωπος να αποφασίσει πάνω σε ποιες ιδέες και αξίες θα οικοδομήσει ή θα συνεχίσει τη ζωή του, μια ευτυχισμένη ζωή, γεμάτη " ευθυμία".

Read More

Αγωνία σε μαθητές και γονείς από ενδεχόμενες κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών στις πανελλαδικές

Θέσεις μάχης ετοιμάζονται να πάρουν οι καθηγητές που αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο κινητοποιήσεων κατά τις πανελλαδικές εξετάσεις, αντιδρώντας στην αύξηση του διδακτικού ωραρίου κατά δύο ώρες εβδομαδιαίως από την επόμενη σχολική χρονιά.

Τις επόμενες ημέρες θα αρχίσουν συνελεύσεις των κατά τόπους ΕΛΜΕ, που θα κληθούν να αποφασίσουν εάν οι καθηγητές θα ξεκινήσουν κινητοποιήσεις την περίοδο των πανελλαδικών εξετάσεων που ξεκινούν στις 17 Μαΐου, είτε με απεργία, είτε με άρνηση βαθμολόγησης των γραπτών.

Γονείς και μαθητές αγωνιούν για το κλίμα που έχει δημιουργηθεί και για το ενδεχόμενο κινητοποιήσεων μέσα στις εξετάσεις.

Οι εκπαιδευτικοί κατηγορούν την κυβέρνηση για την αύξηση του ωραρίου τους, για την αξιολόγησή τους και για τις υποχρεωτικές μεταθέσεις σε όλη τη χώρα.

Read More

Ποίηση

Η Έμιλυ Ντίκινσον γεννήθηκε το 1830 στη Μασσαχουσέτη. Έζησε 56 χρόνια. Πρωτοποριακή ποιήτρια για την εποχή της, με τόλμη και καινοτομία  στο έργο της. Σήμερα θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες ποιήτριες της Αμερικής. Ένα χαρακτηριστικό δείγμα της δημιουργικής της έκφρασης:
           Απ΄όλες γύρω τις ψυχές μιά μόνη διάλεξα,
           μόνο γι΄αυτήν μες την καρδιά μου άφησα θέση.
           Όταν το πνεύμα από την ύλη απομακρύνεται
           και τα προσχήματα τριγύρω έχουν πέσει,

                                                                                αυτό που είναι, αυτό που ήταν ένα κάποτε
                                                                                σαν ξεχωρίσουνε, οριστικά τελειώνει
                                                                                η τραγωδία η εφήμερη της σάρκας μας
                                                                                που άμμος χάνεται, σκορπίζεται σαν σκόνη.

                                                                                Σαν οι μορφές μας την ουράνια όψη πάρουνε
                                                                                και οι ομίχλες διαλυθούν, πάλι μ΄αυτόν
                                                                                θα ξανασμίξω, τον μοναδικό που διάλεξα
                                                                                απ΄τις ατέλειωτες τις λίστες των θνητών.
                                                                                1862

Επιμέλεια: Γαβριηλίδου Μιμή

Read More