Με το να χαίρεται για τη χαρά μας,με το να πονάει για τον πόνο μας,γίνεται κάποιος φίλος

Έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ ότι δεν είναι δύσκολο να βρούμε ανθρώπους που να θέλουν να συμπάσχουν στα βάσανά μας,αλλά είναι εξαιρετικά σπάνιο να βρεθεί κάποιος που να χαρεί ειλικρινά με τους θριάμβους μας.Ένας τέτοιος,κατά τον συγγραφέα του Πορτρέτου του Ντόριαν Γκέυ,θα ήταν πάρα πόλυ λεπτός χαρακτήρας.
   
    Γιατί είναι τόσο δύσκολο να συμμεριστούν οι άλλοι τη χαρά της επιτυχίας???Προφανώς επειδή ενεργοποιείται αμέσως ο μηχανισμός της σύγκρισης.Αντί να πανηγυρίσει για το καλό νέο,ο συνομιλητής αναρωτιέται:Και γιατί όχι εγώ?

   Οι αληθινοί φίλοι υπογραφούν σύμφωνο ευγένειας σε όλα τα στάδια της ανθρώπινης μοίρας.

   Σχετικά με αυτό,ο Βολταίρος,ο οποιός έζησε έναν αιώνα πριν απο το Νίτσε,έλεγε : <<Η φιλία είναι ένα σιωπηρό συμβόλαιο μεταξύ δύο ευαίσθητων και ενάρετων ανθρώπων.Λέω ευαίσθητων,επειδή ένας μοναχός ή ένας ερημίτης μπορεί να είναι καλοί άνθρωποι αλλά να μη γνωρίζουν τη φιλία.Λέω ενάρετων,επειδή οι κακοποιοί έχουν απλώς συνεργούς,οι φιλήδονοι σύντροφους στη σχολή,οι άπληστοι συνέταιρους,οι πολιτικοί μαζεύουν γύρω τους οπαδούς,οι τεμπέληδες έχουν σχέσεις και οι άρχοντες αυλικούς...αλλά μόνο τα ενάρετα άτομα έχουν φίλους>>. 

                                                                                                                   ΑΛΛΑΝ ΠΕΡΣΥ

 
back to top

back to top