Κάτω από ποιες συνθήκες αυτοκτόνησε ο κυβερνοαντάρτης και ήρωας των ελευθεριών στο Διαδίκτυο Ααρον Σβαρτς
Του Ματθαίου Τσιμιτάκη
Ωραία η ιστορία του Μαρκ Ζούκερμπεργκ, που από σπασίκλας του Χάρβαρντ έγινε πολυεκατομμυριούχος της διαδικτυακής επιχειρηματικότητας, ή του Ματ Μιούλεγουεγκ, που έφτιαξε τη δημοφιλέστερη πλατφόρμα μπλόγκινγκ (wordpress), όμως η υπόθεση της ανάπτυξης του Διαδικτύου παρέμενε απελπιστικά κλεισμένη μέσα στα όρια της κουλτούρας των start ups (μικρές εταιρείες καινοτομίας που κεφαλαιοποιούν γρήγορα και εξαγοράζονται από μεγαλύτερες κάνοντας πλούσιους τους ιδρυτές τους) και της εκμετάλλευσης των επικοινωνιών εκατομμυρίων ανθρώπων, κατά παράβαση μάλιστα του σεβασμού της ιδιωτικότητας.
Οι οραματιστές της προηγούμενης γενιάς, όπως ο Ρίτσαρντ Στάλμαν (ιδρυτής του Free software foundation) ή ο Λίνους Τόρβαλντς (δημιουργός του δωρεάν λειτουργικού συστήματος Linux), έχασκαν ξεκομμένοι από κάθε συνέχεια μέσα στο πάνθεον των πρωτεργατών του Διαδικτύου. Η κουλτούρα του χάκινγκ που τροφοδότησε όλη τη μυθολογία του, από το κυβερνοπάνκ του Γουίλιαμ Γκίμπσον και έπειτα φαινόταν περιθωριακή, ενσωματωμένη και εν πολλοίς εκτός θέματος.
Διαδίκτυο σήμερα είναι το google και το facebook και χάκερ είναι οι αστυνομικοί και οι καλοπληρωμένοι υπεύθυνοι ασφαλείας μεγάλων εταιρειών. Δηλαδή ήταν μέχρις ότου ο 26χρονος Ααρον Σβαρτς έβαλε τη θηλιά στον λαιμό του στο διαμέρισμά του στο Μπρούκλιν. Η αυτοκτονία του είναι για τη γενιά του web 2.0 το πέρασμα από το αμερικανικό όνειρο στη σφαίρα του ρομαντισμού.
Η ιστορία είναι λίγο ώς πολύ γνωστή κι αν δεν είναι, τότε ας πούμε ότι συνιστά φόρο τιμής στον νεαρό ακτιβιστή η παραπομπή του αναγνώστη στις αναρίθμητες πηγές στο Διαδίκτυο (παραπομπές στο τέλος του κειμένου). Εδώ περιληπτικά: Ανάμεσα στα τέλη του 2010 και τις αρχές του 2011 ο Σβαρτς κατέβασε και διένειμε μέσω torrents 4 εκατομμύρια επιστημονικές εργασίες από το JSTOR – τη μεγαλύτερη επιστημονική τράπεζα πληροφοριών στο Διαδίκτυο.
Για να το πετύχει αυτό χρησιμοποίησε τα δικαιώματα πρόσβασης που του έδινε η ερευνητική θέση του στο Χάρβαρντ, χρησιμοποίησε το δίκτυο του ΜΙΤ, ενώ κατά τη διαδικασία «κράσαρε» μερικούς σέρβερ του JSTOR (επειδή ο υπολογιστής του «ρουφούσε» τα αρχεία σε μεγάλες ταχύτητες). Οι ΝΥ Times έγραψαν σχετικά: «Ενας ήρωας του Διαδικτύου κατηγορείται για χάκινγκ, επειδή κατέβασε αρχεία στα οποία είχε νόμιμη πρόσβαση»!
Εν τούτοις επρόκειτο πράγματι για την πεμπτουσία του χάκινγκ αφού ο Σβαρτς διένειμε τα πάντα ελεύθερα στο Διαδίκτυο. Για τον Σβαρτς, τους χάκερ, το κίνημα του ελεύθερου λογισμικού και της ελεύθερης κουλτούρας, τους κυβερνοακτιβιστές αυτό είναι το νόημα. Ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας και της γνώσης.
«Η πληροφορία είναι εξουσία. Οπως γίνεται με κάθε εξουσία, κάποιοι θέλουν να την κρατήσουν προς όφελός τους. Η παγκόσμια πολιτιστική και επιστημονική κληρονομιά ψηφιοποιείται και κλειδώνεται από μια χούφτα ιδιωτικές εταιρείες», κατήγγειλε ο ίδιος στο «μανιφέστο ενός ανταρτοπολέμου για την ανοιχτή πρόσβαση» που συνέγραψε το 2008.
Στο ίδιο κείμενο καλούσε σε γενικευμένη ελεύθερη διάθεση έργων γνώσης από μυστικές βάσεις δεδομένων στο web με σκοπό να καταστεί παρελθόν η ιδιωτικοποίηση της γνώσης. Το αίτημα του Σβαρτς συγκινεί ταυτόχρονα φιλελεύθερους, μετα-κομμουνιστές και ρομαντικούς αναρχικούς που ασχολούνται με τα ψηφιακά δικαιώματα και σκιαγραφεί μια νέα διάκριση που τέμνει οριζόντια τους ιδεολογικούς χώρους.
Μπορούμε να φανταστούμε έναν κόσμο που η γνώση θα διατίθεται ελεύθερα στον καθένα; Τι σημαίνει αυτό για την αυθεντία; Τι σημαίνει για τις κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις; O Σβαρτς είχε συνειδητοποιήσει ότι δεν αρκεί ο αγώνας για τα πνευματικά δικαιώματα και είχε στρέψει πλέον την προσοχή του σε ευρύτερα θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης, όπως η μεταρρύθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας των ΗΠΑ κ.ά. Εν τούτοις, όπως έγραψε το Wired, ήταν το copyright τελικά που σκότωσε τον Σβαρτς. Τον επόμενο μήνα θα ξεκινούσε η δίκη για την υπόθεση του JSTOR με κατηγορίες που τιμωρούνται με 35 χρόνια φυλάκισης.
Επισκεφθείτε
Πηγή : http://on-news.gr
