Με αυτό το πρόσωπο, το αληθινό, έχει αξία η ιστορία της ζωής μας. Με αυτό το πρόσωπο και όχι το προσωπείο που συχνά φοράμε σαν μάσκα πάνω στη σκηνή, αξίζει η δική μας παράσταση. Συχνά όμως η έλλειψη αυτογνωσίας, η ελλιπής ενασχόληση με την εσωτερικότητα μας, ο φόβος της απόρριψης και της περιθωριοποίησης, μας οδηγούν στην προσποίηση, στο μιμητισμό, στην προβολή ενός άλλου προσώπου,διαφορετικού από το δικό μας.
"Μακάρι οι άνθρωποι να ήταν καθώς μας φαίνονται ή να μην φαίνονταν εκείνο που δεν είναι" γράφει ο Σαίξπηρ. Φαίνεται τελικά ότι θέλει τόλμη να είσαι ο εαυτός σου, να αναζητάς την αλήθεια, να λες ελεύθερα τη γνώμη σου. Να μην περιμένεις να νιώσεις την αξία σου και να βρεις τη χαρά από την αναγνώριση και την αποδοχή των άλλων.Να φυλάς και να μη σπαταλάς το πολυτιμότερο αγαθό, το χρόνο σου, να ζεις τη δική σου ζωή και να μην παρασύρεσαι. Θέλει τόλμη να οικοδομείς σχέσεις με το αληθινό σου πρόσωπο, αν θέλεις να είναι αληθινές. Να δείχνεις την αδυναμία σου αφού και αυτή είναι δική σου. Πραγματικά θέλει τόλμη να είσαι εσύ.
Επιμέλεια: Μιμή Γαβριηλίδου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου