Την πώληση του 48-49% των Πανεπιστημίων που δεν μπορεί να συντηρήσει το κράτος πρότεινε ο υπουργός Εσωτερικών, Ευριπίδης Στυλιανίδης, μιλώντας στο συνέδριο που διοργάνωσε το...
Βρετανικό Συμβούλιο, με τίτλο «Εκπαίδευση και Καινοτομία στον 21ο αιώνα - Ανοίγοντας τα σύνορα στην Επιχειρηματική Αγορά».
Ο κ. Στυλιανίδης πρότεινε τη δημιουργία με αυτόν τον τρόπο «Μεικτών ΑΕΙ», ώστε να διατηρηθούν εν ζωή τα πανεπιστημιακά ιδρύματα που αναμένεται να κλείσουν με το σχέδιο Αθηνά. Σύμφωνα με τον υπουργό ο προϋπολογισμός της χώρας μας επαρκεί για τη χρηματοδότηση περίπου 15 πανεπιστημίων από τα 25 που υπάρχουν σήμερα, άρα, σύμφωνα με τον υπουργό Εσωτερικών, απειλούνται τα υπόλοιπα με κλείσιμο ή μαρασμό και διακυβεύεται πλήρως στην πράξη η συνταγματική επιταγή για δημόσια δωρεάν παιδεία.
Σύμφωνα με το σχέδιο που προτείνει ο υπουργός Εσωτερικών αξιολογείται σε πιλοτικό στάδιο η υλική και άυλη αξία των προς κλείσιμο ΑΕΙ και μετοχοποιείται το 48-49%. Το τμήμα αυτό μπορεί να διατεθεί σε ελληνικά ιδρύματα, (π.χ. Ωνάση, Νιάρχου, Λαμπράκη κτλ) εφοπλιστές, επιχειρηματίες, ΟΤΑ, που θέλουν πραγματικά να επενδύσουν στην παιδεία. Ο ιδιώτης επενδυτής αναλαμβάνει και το διοικητικό και το αναπτυξιακό μάνατζμεντ του Ιδρύματος, περιορίζοντας τον πρύτανη στην επιστημονική εκπροσώπηση και στα ακαδημαϊκά του καθήκοντα.
Απαντώντας σε ερώτηση για το ένα θα υπήρχε ενδιαφέρον από ιδιωτικούς φορείς για κάτι τέτοιο, ο κ. Στυλιανίδης τόνισε ότι επί υπουργείας του στο υπ. Παιδείας, κι εν όψει διαδικασίας αλλαγής του άρθρου 16 του Συντάγματος για την κατάργηση του «μονοπωλίου του κράτους στην τριτοβάθμια παιδεία» υπήρχε έντονο ενδιαφέρον από τα μεγάλα κοινωφελή ιδρύματα της χώρας (Ωνάση, Νιάρχου κτλ) να συμμετάσχουν σε νέα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Ως προϋπόθεση, σημείωσε, έθεταν τη διαφάνεια και την τεκμηριωμένη λογοδοσία για τα δυνάμει επενδυόμενα κεφάλαια.
Επιπλέον, ο κ. Στυλιανίδης, επενέλαβε τις πάγιες απόψεις του για την ανάγκη αλλαγής του Δημόσιου Πανεπιστημίου τονίζοντας ότι «το στοίχημα της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος χάθηκε το 2001 και το 2007, αφήνοντας το ελληνικό πανεπιστήμιο καθηλωμένο στο χθες, παρηκμασμένο, απομονωμένο διεθνώς, με ελλιπή χρηματοδότηση και ξεκομμένο από την αγορά».
Μάλιστα υπογράμμισε, πως ο χρόνος που απαιτείται για μία νέα αναθεωρητική προσπάθεια, δεν επιτρέπει στην Ελλάδα να καλύψει το χαμένο έδαφος στο διεθνή ανταγωνισμό της εκπαίδευσης και της έρευνας και επεσήμανε ότι για να μπορέσει η Ελλάδα να προλάβει τις εξελίξεις δεν αρκεί πλέον να αλλάξει το εμπόδιο του Συντάγματος, «αλλά πρέπει έξυπνα να το προσπεράσει».
Με τον τρόπο αυτό εκτιμά ο κ. Στυλιανίδης ότι τα νέα Μεικτά Πανεπιστήμια που δημιουργούνται αποκτούν ρευστότητα πόρων εκτός κρατικού προϋπολογισμού, ευελιξία στη διοίκηση και την ανάπτυξή τους, και αντί να κλείσουν - πληγώνοντας αναπτυξιακά τις περιφέρειες που τα φιλοξενούσαν - αποκτούν μια νέα δυναμική, αναπτύσσοντας την άμιλλα με τα παραδοσιακά δημόσια πανεπιστήμια που συνεχίζει να συντηρεί ο κρατικός προϋπολογισμός.
Τέλος, ο κ. Στυλιανίδης υποστήριξε ότι με την πρότασή του, δημιουργείται μία νέα πηγή για το ΑΕΠ, ισοδύναμη ή και ισχυρότερη από τον τουρισμό και τη ναυτιλία καθώς δεν λειτουργεί ούτε εποχικά ούτε μονοθεματικά, αλλά όλο το χρόνο και σε πολλά πεδία, δίνοντας πολλαπλάσια έσοδα για την οικονομία και νέα δυναμική για την εξωτερική μας πολιτική.
Πηγή: reporter.gr
Ο κ. Στυλιανίδης πρότεινε τη δημιουργία με αυτόν τον τρόπο «Μεικτών ΑΕΙ», ώστε να διατηρηθούν εν ζωή τα πανεπιστημιακά ιδρύματα που αναμένεται να κλείσουν με το σχέδιο Αθηνά. Σύμφωνα με τον υπουργό ο προϋπολογισμός της χώρας μας επαρκεί για τη χρηματοδότηση περίπου 15 πανεπιστημίων από τα 25 που υπάρχουν σήμερα, άρα, σύμφωνα με τον υπουργό Εσωτερικών, απειλούνται τα υπόλοιπα με κλείσιμο ή μαρασμό και διακυβεύεται πλήρως στην πράξη η συνταγματική επιταγή για δημόσια δωρεάν παιδεία.
Σύμφωνα με το σχέδιο που προτείνει ο υπουργός Εσωτερικών αξιολογείται σε πιλοτικό στάδιο η υλική και άυλη αξία των προς κλείσιμο ΑΕΙ και μετοχοποιείται το 48-49%. Το τμήμα αυτό μπορεί να διατεθεί σε ελληνικά ιδρύματα, (π.χ. Ωνάση, Νιάρχου, Λαμπράκη κτλ) εφοπλιστές, επιχειρηματίες, ΟΤΑ, που θέλουν πραγματικά να επενδύσουν στην παιδεία. Ο ιδιώτης επενδυτής αναλαμβάνει και το διοικητικό και το αναπτυξιακό μάνατζμεντ του Ιδρύματος, περιορίζοντας τον πρύτανη στην επιστημονική εκπροσώπηση και στα ακαδημαϊκά του καθήκοντα.
Απαντώντας σε ερώτηση για το ένα θα υπήρχε ενδιαφέρον από ιδιωτικούς φορείς για κάτι τέτοιο, ο κ. Στυλιανίδης τόνισε ότι επί υπουργείας του στο υπ. Παιδείας, κι εν όψει διαδικασίας αλλαγής του άρθρου 16 του Συντάγματος για την κατάργηση του «μονοπωλίου του κράτους στην τριτοβάθμια παιδεία» υπήρχε έντονο ενδιαφέρον από τα μεγάλα κοινωφελή ιδρύματα της χώρας (Ωνάση, Νιάρχου κτλ) να συμμετάσχουν σε νέα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Ως προϋπόθεση, σημείωσε, έθεταν τη διαφάνεια και την τεκμηριωμένη λογοδοσία για τα δυνάμει επενδυόμενα κεφάλαια.
Επιπλέον, ο κ. Στυλιανίδης, επενέλαβε τις πάγιες απόψεις του για την ανάγκη αλλαγής του Δημόσιου Πανεπιστημίου τονίζοντας ότι «το στοίχημα της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος χάθηκε το 2001 και το 2007, αφήνοντας το ελληνικό πανεπιστήμιο καθηλωμένο στο χθες, παρηκμασμένο, απομονωμένο διεθνώς, με ελλιπή χρηματοδότηση και ξεκομμένο από την αγορά».
Μάλιστα υπογράμμισε, πως ο χρόνος που απαιτείται για μία νέα αναθεωρητική προσπάθεια, δεν επιτρέπει στην Ελλάδα να καλύψει το χαμένο έδαφος στο διεθνή ανταγωνισμό της εκπαίδευσης και της έρευνας και επεσήμανε ότι για να μπορέσει η Ελλάδα να προλάβει τις εξελίξεις δεν αρκεί πλέον να αλλάξει το εμπόδιο του Συντάγματος, «αλλά πρέπει έξυπνα να το προσπεράσει».
Με τον τρόπο αυτό εκτιμά ο κ. Στυλιανίδης ότι τα νέα Μεικτά Πανεπιστήμια που δημιουργούνται αποκτούν ρευστότητα πόρων εκτός κρατικού προϋπολογισμού, ευελιξία στη διοίκηση και την ανάπτυξή τους, και αντί να κλείσουν - πληγώνοντας αναπτυξιακά τις περιφέρειες που τα φιλοξενούσαν - αποκτούν μια νέα δυναμική, αναπτύσσοντας την άμιλλα με τα παραδοσιακά δημόσια πανεπιστήμια που συνεχίζει να συντηρεί ο κρατικός προϋπολογισμός.
Τέλος, ο κ. Στυλιανίδης υποστήριξε ότι με την πρότασή του, δημιουργείται μία νέα πηγή για το ΑΕΠ, ισοδύναμη ή και ισχυρότερη από τον τουρισμό και τη ναυτιλία καθώς δεν λειτουργεί ούτε εποχικά ούτε μονοθεματικά, αλλά όλο το χρόνο και σε πολλά πεδία, δίνοντας πολλαπλάσια έσοδα για την οικονομία και νέα δυναμική για την εξωτερική μας πολιτική.
Πηγή: reporter.gr
Επιμέλεια : Κωνσταντινος Μιχαλουδης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου